1.. IntroductionIn order to predict future changes in climate and global sea level it is necessary to answer key questions concerning the behavior of the Antarctic ice sheets since the Last Glacial Maximum (LGM). Gauge factors of 15, 30, and 58 for strain levels of 0-44%, 45-73%, and 74-100%, respectively [110] CNFs with GNP leaves TPU melt-mixed with MWCNTs and GNPs-dielectric elastomers for shape memory GNP Energy AS (OSL:GNP) PE Ratio as of today (September 25, 2023) is 7.95. PE Ratio explanation, calculation, historical data and more Get Your 7-Day Free Trial! Here, GNP is (100 + 40 = 140 crore) We can say GNP = GDP + Net Factor Income from Abroad (Export-Import) GNP = 110 + (40 – 10) = Rs. 140 crores (Inward remittances come in export and outward remittances in Import) (C) Net National Product (NNP)-• It is calculated by deducting depreciation from Gross National Product (GNP) Stanowisko Departamentu Prawnego Głównego Inspektoratu Pracy w sprawie bhp samozatrudnionych (GNP/426/4560-364/07/PE) Aktualizacja: 27.07.2007 05:47 Publikacja: 27.07.2007 05:47 rp.pl menyiasati posisi rumah lebih rendah dari jalan. Zbliża się ostateczny termin na wykorzystanie przez pracowników zaległych urlopów wypoczynkowych. Do kiedy pracownik powinien rozpocząć urlop, aby był on wykorzystany przed 30 września? Jak traktować zaległy urlop na żądanie? Czy za całoroczne urlopy rodzicielskie też należy się urlop wypoczynkowy? Przedstawiamy odpowiedzi na te i inne najczęściej pojawiające się pytania o zaległy początkiem każdego roku kalendarzowego pracownik nabywa prawo do kolejnego urlopu wypoczynkowego (inaczej jest w pierwszym roku pracy, kiedy to pracownik nabywa prawo do urlopu z dołu – po przepracowaniu każdego miesiąca). Zgodnie z art. 161 Kodeksu pracy pracodawca jest zobowiązany udzielić pracownikowi urlopu w tym roku kalendarzowym, w którym pracownik uzyskał do niego prawo. Zatem przesuwanie urlopu wypoczynkowego na następny rok powinno zdarzać się wyjątkowo, w uzasadnionych sytuacjach (np. gdy pracownik nie złożył wniosku o urlop albo wystąpiły obiektywne przyczyny jak choroba pracownika lub szczególne potrzeby pracodawcy). Wówczas jednak niewykorzystanego należy pracownikowi udzielić najpóźniej do dnia 30 września następnego roku kalendarzowego (przy czym nie dotyczy to tzw. urlopu na żądanie). 30 września – ostateczny termin na udzielenie Często pojawia się pytanie jak interpretować ustawowy obowiązek udzielenia zaległego urlopu do 30 września następnego roku. Czy oznacza to, że pracownik do tego dnia musi wykorzystać cały zaległy wypoczynek? Otóż nie. Jak wyjaśnia Główny Inspektorat Pracy (pismo z 30 sierpnia 2012 r., sygn. GNP-110-4560-30-1/12/PE/RP) przyjmuje się, że termin udzielenia urlopu zaległego do końca III kwartału następnego roku jest zachowany, jeżeli pracownik rozpoczął urlop przed upływem 30 września. Nie ma więc obowiązku, aby do tego dnia pracownik wykorzystał cały wypoczynek, który został mu z poprzedniego roku, ale jedynie aby go rozpoczął. Pracownik ma 8 dni zaległego urlopu wypoczynkowego z 2013 roku. W ubiegłym roku wykorzystał 4 dni urlopu na żądanie. Złożył pracodawcy wniosek o urlop wypoczynkowy od 29 września do 10 października 2014 r., z czego 8 dni jest zaległym urlopem za 2013 rok, 2 dni to urlop bieżący. Ponieważ pracownik rozpocznie urlop 29 września, spełniony zostanie wymóg udzielenia urlopu zaległego przed 30 września. Na żądanie na innych zasadach Zasada udzielania pracownikowi urlopu zaległego najpóźniej do końca września następnego roku kalendarzowego nie dotyczy urlopu na żądanie. Urlop ten niewykorzystany w danym roku kalendarzowym przechodzi na rok następny i staje się zwykłym urlopem zaległym, przy czym pracodawca nie może nakazać pracownikowi wykorzystania go w terminie do końca września – razem ze zwykłym urlopem zaległym (pismo Departamentu Prawnego GIP z 7 kwietnia 2008 r., sygn. GPP-110-4560-170/08/PE). W stosunku do tej części urlopu obowiązuje 3-letni termin przedawnienia, w okresie którego urlop powinien być udzielony w naturze. Za urlopy rodzicielskie pełny wymiar urlopu Kolejna wątpliwość pojawia się w przypadku pracowników powracających z długich urlopów rodzicielskich. Może bowiem zdarzyć się sytuacja, że pracownica od lutego 2013 roku przez kilka miesięcy przebywała na zwolnieniu lekarskim, potem od sierpnia 2013 roku korzystała z urlopów macierzyńskich oraz rodzicielskiego. Chociaż de facto była nieobecna w pracy przez cały 2013 rok, ma prawo do pełnego urlopu wypoczynkowego za ten okres. Korzystanie przez pracownika z urlopów związanych z urodzeniem dziecka nie wpływa bowiem na wymiar urlopu wypoczynkowego. Za okres urlopu macierzyńskiego, dodatkowego urlopu macierzyńskiego oraz urlopu rodzicielskiego pracownik zachowuje prawo do urlopu wypoczynkowego. Jeśli więc pracownica wraca do pracy w sierpniu lub wrześniu 2014 roku, ma prawo wnioskować o cały zaległy urlop wypoczynkowy z 2014 roku oraz dodatkowo o cały urlop bieżący – a pracodawca ma obowiązek taki wniosek uwzględnić i udzielić jej tych urlopów. Gdy pracownik się „miga”, można udzielić urlopu jednostronnie Częstym problemem z jakim spotykają się pracodawcy jest niechęć pracowników do wykorzystywania zaległych urlopów w terminie określonym przepisami. Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że w takim przypadku pracodawca może wysłać pracownika na urlop zaległy nawet bez jego zgody. W uzasadnieniu wyroku z 25 stycznia 2005 r. (sygn. akt I PK 124/05) Sąd Najwyższy zwrócił uwagę, iż przepis art. 168 Kodeksu pracy dopełnia regulację kodeksową, co do czasu, w jakim urlopy powinny być udzielane, nie uzależniając swego postanowienia, że ma to nastąpić „najpóźniej do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego” (obecnie do końca września następnego roku) żadnymi warunkami i nie przewidując żadnych wyjątków. Zdaniem Sądu z uwagi na przedmiot, cel i zakres art. 168 Kodeksu pracy nie da się wywieść warunku, że zastosowanie tego przepisu zależne jest od zgody pracownika. Warunek taki nie został wyrażony w powołanym przepisie (...). Sąd podkreślił, że prawo do urlopu wypoczynkowego określone jest przepisami o charakterze bezwzględnie obowiązującym i to w odniesieniu do obu stron stosunku pracy. Pracodawca jest zobowiązany do udzielenia pracownikowi urlopu wypoczynkowego w określonym rozmiarze i terminie określonym według ustalonych zasad, a z drugiej strony pracownik nie może zrzec się prawa do urlopu (por. art. 152 § 2 Kodeksu pracy) i nie może odmówić wykorzystania urlopu udzielonego zgodnie z przepisami prawa pracy. Ważne! Nieudzielanie pracownikowi niewykorzystanego urlopu do końca września następnego roku w większości przypadków (poza okolicznościami skutkującymi z mocy prawa przesunięciem lub przerwaniem urlopu – np. choroba pracownika) stanowić będzie wykroczenie przeciwko prawom pracownika, zagrożone karą grzywny. Jeżeli więc pracownik odmawia wykorzystania zaległego urlopu w terminie do 30 września, pracodawca ma prawo wysłać pracownika na taki urlop bez jego zgody. Samowolne rozpoczęcie urlopu – niedopuszczalne O ile pracodawca może jednostronnie udzielić pracownikowi zaległego urlopu wypoczynkowego, to nie jest dopuszczalne takie działanie ze strony pracownika. Nie może on bowiem bez zgody pracodawcy rozpocząć urlopu wypoczynkowego, nawet jeśli chodzi o urlop zaległy. Jak podkreślił Sąd Najwyższy w wyroku z 5 grudnia 2000 r. (sygn. akt I PKN 121/00) zawiadomienie pracodawcy o rozpoczęciu zaległego urlopu wypoczynkowego nie usprawiedliwia nieobecności pracownika w pracy, a naruszenie przez pracodawcę obowiązku udzielania pracownikowi urlopu wypoczynkowego za dany rok do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego, nie uprawnia pracownika do rozpoczęcia po tym terminie urlopu bez zgody pracodawcy. Powierzając wykonywanie niektórych prac osobom prowadzącym na własny rachunek działalność gospodarczą i wyznaczając miejsce wykonywania tej pracy, pracodawca powinien zapewnić im (zgodnie z art. 304 § 1 bezpieczne i higieniczne warunki pracy. Te obowiązki obciążają również przedsiębiorców niebędących pracodawcami (z uwagi na niezatrudnianie pracowników), organizujących pracę osobom prowadzącym na własny rachunek działalność gospodarczą (art. 304 § 3 Jednocześnie przepis nie rozstrzyga, w jaki sposób zostanie ten obowiązek zrealizowany. Jeżeli rodzaj wykonywanej pracy, stopień zagrożeń związanych z warunkami pracy lub przebiegiem procesów jest tak znaczny, że wskazane jest, aby nawet do doraźnego wykonywania tych prac lub przebywania w tych warunkach były dopuszczane wyłącznie osoby fizyczne mające odpowiedni stan zdrowia i przeszkolone w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy, to pracodawca lub inny podmiot organizujący pracę może wymagać od osoby, z którą zawiera umowę cywilnoprawną (będącą podstawą wykonywania pracy przez samozatrudniającego), poddania się badaniu lekarskiemu lub szkoleniu w zakresie bhp. Wówczas osoba ta ma na podstawie art. 211 obowiązek odbyć szkolenie i poddać się badaniom lekarskim. Mając na uwadze obecną treść art. 304 należy stwierdzić, że osoby prowadzące w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę (lub przedsiębiorcę niebędącego pracodawcą) na własny rachunek działalność gospodarczą mają obowiązek przestrzegania przepisów i zasad bhp na równi z pracownikami - w zakresie ustalonym przez pracodawcę (lub przedsiębiorcę niebędącego pracodawcą). Nie ma natomiast podstaw do traktowania osób prowadzących na własny rachunek działalność gospodarczą w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę lub inny podmiot organizujący pracę tak jak pracowników. W tym nie ma obowiązku kierowania ich na wstępne badania lekarskie i organizowania wstępnych szkoleń bhp. Umowa łącząca podmioty może (i powinna) określać wszystkie kwestie dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy. Jeśli bowiem obowiązek zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy nie będzie zrealizowany właściwie, to podmiotem odpowiedzialnym będzie pracodawca (lub przedsiębiorca niebędący pracodawcą). mgr Anna Tomczyk, dyrektor Departamentu Prawnego W myśl prawa pracy obowiązkiem pracodawcy jest udzielanie pracownikowi urlopu w tym roku kalendarzowym, w którym uzyskał on do niego prawo ( kodeksu pracy). Odstępstwa od tej zasady dopuszczalne są tylko wyjątkowo i są ściśle określone w przepisach. Urlop wypoczynkowy udzielany pracownikowi w terminie późniejszym niż rok kalendarzowy, w którym pracownik nabył do niego prawo, jest urlopem zaległym. Granicą czasową udzielenia urlopu zaległego – zgodnie z - jest koniec pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego, niezależnie od tego, czy przyczyny powodujące to przesunięcie leżą po stronie pracodawcy, czy pracownika. Ten obowiązek nie dotyczy udzielanych zgodnie z [2] czterech dni urlopu na żądanie pracownika. Uprawnienie do tego urlopu przysługuje bowiem na dany rok kalendarzowy i w razie niewykorzystania go przez pracownika w danym roku nie przechodzi na rok następny. Zatem nieudzielanie pozostawionych poza inicjatywą pracodawcy i planem urlopów oraz porozumieniem w sprawie terminu wykorzystywania urlopu dni urlopu na żądanie, które wraz z końcem roku tracą swój specyficzny charakter, nie uważa się za naruszenie obowiązku wynikającego z Przykładowo, jeśli pracownik uprawniony do 26 dni urlopu wypoczynkowego nie wykorzystał w 2007 r. sześciu dni urlopu, w tym czterech dni urlopu na żądanie, w 2008 r. będzie miał sześć dni urlopu zaległego. Jednak obowiązek wykorzystania zaległego urlopu do 31 marca 2008 r. będzie dotyczył tylko dwóch dni urlopu wypoczynkowego, gdyż pozostałe cztery dni urlopu zaległego były niewykorzystanym w 2007 r. urlopem na żądanie. Ponadto informujemy, że stosownie do [2] w danym roku kalendarzowym pracownikowi przysługują tylko cztery dni urlopu na żądanie i kiedy pracownik w danym roku kalendarzowym nie wykorzystał czterech dni urlopu na żądanie, cztery dni urlopu przechodzą na rok następny, ale już jako normalne dni urlopu. Ponadto urlop na żądanie jest częścią urlopu wypoczynkowego, do którego odnoszą się odmienne zasady jego wykorzystywania. Mając na uwadze te wyjaśnienia, należy stwierdzić, że pracownicy mają obowiązek wykorzystać do 31 marca dni urlopu zaległego „zwykłego”. Natomiast dni niewykorzystanego np. w 2007 r. urlopu na żądanie „przechodzą” na 2008 r. jako „normalny” urlop, ale pracodawca nie może domagać się wykorzystania ich do końca pierwszego kwartału 2008 r. W planie urlopów pracownik może więc wpisać dowolny termin ich wykorzystania i łączyć ten urlop z dniami „zwykłego” urlopu wypoczynkowego. Równocześnie informujemy, że nieudzielenie do końca pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego następującego po roku, w którym pracownik nabył do niego prawo tylko „zwykłego” urlopu zaległego, może stanowić wykroczenie przeciwko prawom pracownika (art. 282 § 2 dyrektora Departamentu Prawnego mgr Wojciech Gonciarz Urlop Przymusowy urlop z powodu covid Indywidualne porady prawne Marek Gola • Opublikowane: 2021-04-16 • Aktualizacja: 2021-04-16 Pracuję w fabryce produkcyjnej, jest początek roku, mało zleceń i znowu zaczęło się wysyłanie na „przymusowe urlopy”. Czy pracodawca dysponuje połową bieżącego urlopu pracownika i urlopem na żądanie? Jeśli tak to, jakie muszą być spełnione warunki w zakładzie pracy (kryzys, covid, awarie)? I w jaki sposób pracodawca wysyła na ten „przymusowy urlop”? W formie nakazu, polecenia udania się na urlop? Masz podobny problem? Kliknij tutaj i zadaj pytanie. Podstawę prawną niniejszej opinii stanowią przepisy Kodeksu pracy zwanego dalej. Kierowanie na tzw. przymusowy urlop W pierwszej kolejności godzi się podkreślić, iż ustawodawca nie przewiduje możliwości skierowania pracownika na tzw. przymusowy urlop. Udzielenie pracownikowi przymusowego urlopu jest możliwe tylko w czasie wypowiedzenia i o ile dotyczy to urlopu zaległego. Nie odnosi się to do urlopu bieżącego, w tym do tzw. 4 dni na żądanie. Zgodnie z poglądami jedyną sytuacją, kiedy pracodawca może zmusić pracownika do wykorzystania urlopu, jest okres wypowiedzenia. Powyższe stanowisko obowiązywało już przed wprowadzeniem do Kodeksu pracy art. 1671 Kodeksu pracy. Zgodnie z tym poglądem pracownik był zobowiązany do wykorzystania udzielonego mu przez pracodawcę urlopu wypoczynkowego w okresie wypowiedzenia umowy o pracę, także przed wejściem w życie art. 1671 (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 stycznia 2006 r., sygn. akt I PK 124/05). Druga teza w powyższego wyroku jest następująca: „Pracodawca może wysłać pracownika na zaległy urlop, nawet gdy ten nie wyraża na to zgody”. Korzystny z punktu widzenia Pani interesu pogląd przedstawia natomiast Państwowa Inspekcja Pracy w stanowisku Departamentu Prawnego Generalnego Inspektora Pracy wyrażona pod sygn. GNP–110–4560–46/07/PE, zgodnie z którym „(…) nawet jeśli zatrudniony nie zgłasza chęci wyjazdu po 31 marca kolejnego roku, nie wolno go zmusić do takiego wypoczynku. Samorzutne udzielenie przez pracodawcę urlopu, wbrew woli pracownika, poza przypadkiem określonym w art. 1671 kp (nakaz wykorzystania wakacji w czasie wypowiedzenia), nawet jeżeli jest to urlop zaległy, wkracza w sferę uprawnień pracowniczych i jest prawnie niedopuszczalne. Stąd także wobec tej zaległości należy stosować tryb z art. 163 czyli realizować według planu urlopowego lub po porozumieniu z podwładnym (…)”. Urlopy udzielane zgodnie z planem W tej sytuacji, o ile orzecznictwo stanowi przeciwko Pani, o tyle pogląd Inspekcji Pracy już nie. Powyższe jednak dotyczy okresu wypowiedzenia i urlopu zaległego, a nie urlop bieżącego. Na Pani korzyść przemawia pogląd wyrażony przez PIP, o którym mowa poniżej. Urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów. Plan urlopów ustala pracodawca, biorąc pod uwagę wnioski pracowników i konieczność zapewnienia normalnego toku pracy. Planem urlopów nie obejmuje się części urlopu udzielanego pracownikowi zgodnie z art. 1672 Kodeksu pracy. Istotny jest pogląd wyrażony w opinii Państwowej Inspekcji Pracy (GNP–110–4560–46/07/PE), w której uzasadnieniu wskazano, iż „urlop wypoczynkowy bieżący, jak i zaległy jest uprawnieniem pracowniczym realizowanym na podstawie planu urlopowego bądź w niektórych wypadkach po porozumieniu z pracownikiem. Na pracodawcy spoczywa obowiązek udzielenia urlopu wypoczynkowego zgodnie z planem urlopów lub po uzgodnieniu z pracownikiem. Samorzutne udzielenie przez pracodawcę urlopu, wbrew woli pracownika, poza przypadkiem określonym w art. 167(1) (w okresie wypowiedzenia), nawet jeżeli jest to urlop zaległy, wkracza w sferę uprawnień pracowniczych i jako takie jest prawnie niedopuszczalne”. Plan urlopów przymusowych z powodu covid Reasumując, nie widzę zatem podstaw prawnych do przymuszania każdego z pracowników do wybierania dni wolnych od pracy w poszczególnych kwartałach, w sytuacji kiedy pracodawca nie może zmusić pracownika, by ten wykorzystał urlop we wskazanym przez niego terminie. Nie można w mojej ocenie potraktować przedstawionego harmonogramu jako planu urlopów, bowiem w jego tworzeniu nie brali udziału pracownicy (przynajmniej tak wynika z Pani opisu), co powoduje, że należy go traktować jako narzucony. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Indywidualne porady prawne W myśl przepisów prawa pracy obowiązkiem pracodawcy jest udzielanie pracownikowi urlopu w tym roku kalendarzowym, w którym uzyskał on do niego prawo. Odstępstwa od tej zasady dopuszczalne są tylko wyjątkowo i są ściśle określone w przepisach. Urlop wypoczynkowy udzielany pracownikowi w terminie późniejszym niż rok kalendarzowy, w którym pracownik nabył do niego prawo – jest urlopem zaległym. Granicą czasową udzielenia urlopu zaległego – zgodnie z przepisem Kodeksu pracy - jest koniec pierwszego kwartału następnego roku kalendarzowego, niezależnie od tego czy przyczyny powodujące to przesunięcie leżą po stronie pracodawcy czy pracownika. Niezachowanie wskazanego terminu, a więc udzielenie pracownikowi urlopu za dany rok kalendarzowy po 31 marca następnego roku kalendarzowego, należy traktować jako sprzeczne z przepisami, jednak nie powoduje to utraty prawa do zaległego urlopu. Toteż zaległy urlop powinien być udzielony, w terminie późniejszym, aż do przedawnienia roszczenia o urlop. Urlop wypoczynkowy bieżący, jak i zaległy jest uprawnieniem pracowniczym realizowanym na podstawie planu urlopowego, bądź w niektórych przypadkach po porozumieniu z pracownikiem. Na pracodawcy spoczywa obowiązek udzielenia urlopu wypoczynkowego zgodnie z planem urlopów lub po uzgodnieniu dokonanym z pracownikiem. Samorzutne udzielenie przez pracodawcę urlopu, wbrew woli pracownika, poza przypadkiem określonym w kp. (udzielenie urlopu w okresie wypowiedzenia), nawet jeżeli jest to urlop zaległy, wkracza w sferę uprawnień pracowniczych i jako takie jest prawnie niedopuszczalne. Stąd też, również w odniesieniu do urlopu zaległego powinien mieć zastosowanie tryb przewidziany przepisami kp. Ponadto, pracodawca nie może wyznaczyć jednostronnie terminów wykorzystania zaległych urlopów. Pracodawca może jednak zobowiązać pracowników do określenia terminów, w których chcą wykorzystać zaległe urlopy w określonym przepisami okresie (tj. pierwszych trzech miesiącach roku kalendarzowego), a brak współpracy w tym zakresie sankcjonować dopuszczalnymi środkami porządkowymi przewidzianymi w art. 108 Kodeksu pracy. Procedura wyznaczania terminów wykorzystywania urlopów jest elementem organizacji pracy i porządku, do którego przestrzegania zobowiązać może np. umieszczenie jej w regulaminie pracy. [i] Wicedyrektor Departamentu Prawnego mgr Piotr Wojciechowski[/i]

gnp 110 4560 07 pe